Küçükken yazlığımızın bulunduğu yerde deniz kıyısında bir kil tepesi keşfetmiştik.. Nasıl keşfettik sormayın.. Çocuğuz işte.. Merakla heryeri kurcalarken bu kil tepesini bulduk. Şimdilerin rengarenk oyun hamurları olmasa bile burası bizim için harikalar diyarıydı.. Ellerimizle, tırnaklarımızla killeri kazıp kazıp onlardan çay takımları, süsler, toplar aklımıza ne gelirse yapıyor sonra onları kum yığınlarının içine gömüp kendimizce fırınladıktan sonra oyunlar oynuyorduk.. Evdeki barbielerim, legolarım dururken annemin her akşam ellerimi kazırcasına fırçalaması pahasına killerle oynamak en güzel yaz eğlencelerinden biriydi benim için..
Yıllaaaaar sonra, elime ilk kez aldım hamuru kaftan yapmak için. Takı yapmaktan öte çocukluğuma dönmekten büyük keyif aldım.. Öyle ki rüyamda bile hamurlarla birşeyler yapmaya devam ettim.. Siz kolyeme bakarken ben doyamadığım hamurlarla başka şeyler yapmaya devam edeceğim..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Beni yorumlarınızla mutlu etmek ister misiniz?:))